3/12/2020
Θεία Πρόνοια και Τύχη
Μιλώντας ο δίκαιος Ιώβ για τη σοφία του Θεού είπε: “Ρώτησε τα ζώα, θα σε διδάξουν. Ρώτησε τα πουλιά και θα σου πουν. Μίλα στη Γη και θα σου δώσει μάθημα. Της θάλασσας τα ψάρια θα σου διηγηθούν. Ποιό απ’ όλα αυτά δεν ξέρει πως τό ’πλασε το χέρι του Θεού; Στο χέρι του είναι η ζωή κάθε πλάσματος ζωντανού, και κάθε ανθρώπου η πνοή προέρχεται απ’ αυτόν” (Ιώβ 12, 7-10). Για να μη πει κανείς “και πώς θα ζήσουμε χωρίς να μεριμνούμε για τα αναγκαία, απαντά στην απορία αυτή φέρνοντας ως παράδειγμα τα πετεινά του ουρανού, που χωρίς να μεριμνούν τα τρέφει ο Θεός” (Ευθύμιος Ζιγαβηνός).
Τα πουλιά δεν είναι οκνηρά, αφού φροντίζουν, με ιδιαίτερη επιμέλεια, για την καθημερινή τροφή και τη φωλιά τους, αλλά δεν έχουν τη μέριμνα, με την έννοια που ήδη αναλύσαμε. ΄Οταν δε το κείμενο λέει, ότι τα τρέφει ο Θεός, εννοεί ότι τα προίκισε με τη φυσική γνώση και ικανότητα στο να συλλέγουν την τροφή τους. Και το συμπέρασμα: Εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο από τα πουλιά; ΄Αρα, και για σας θα προνοήσει περισσότερο ο Θεός.
Συνεχίζοντας ο Κύριος την επιχειρηματολογία του προκειμένου να αποδοκιμάσει τη μέριμνα, η οποία δηλητηριάζει την ψυχή του ανθρώπου και τον κάνει ανικανοποίητο, αχόρταστο και αχάριστο, φέρνει ως παράδειγμα και την αδυναμία να προσθέσει κανείς ύψος στο ανάστημά του, όσο κι αν αγχώνεται γι’ αυτό. Γιατί επιμένει; Επειδή υπάρχουν άνθρωποι που δεν πείθονται εύκολα. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: “΄Οπως ο ανήθικος δεν πιστεύει ότι υπάρχουν άνθρωποι αγνοί, κι αυτός που κλέβει τα ξένα δεν πιστεύει ότι κάποιοι δίνουν με προθυμία και τα δικά τους, έτσι και όσοι λιώνουν καθημερινά από χίλιες μέριμνες, δεν παραδέχονται εύκολα, ότι μπορούν να εμπιστευθούν ήρεμα τον εαυτό τους στον Θεό”. Και συμπεραίνει ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας: “Το είπε αυτό ο Κύριος, ότι κι αν μεριμνάς, τίποτε δεν κάνεις αν δεν το θέλει ο Θεός. Γιατί λοιπόν ανώφελα βασανίζεις τον εαυτό σου;”.
Νέο επιχείρημα για την καταδίκη της ανεπίτρεπτης μέριμνας, φέρει από τα άγρια άνθη του αγρού που μαραίνονται, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο ψαλμωδός: “Σαν το χορτάρι είναι του ανθρώπου η ζωή, σαν το λουλούδι του αγρού έτσι ανθίζει. Μα άνεμος πάνω του περνά και δεν υπάρχει πια κι ούτε που φαίνεται ο τόπος που βρισκόταν” (Ψαλμ. 102, 16-17). Κι όμως, ούτε ο ένδοξος βασιλιάς Σολομών, παρόλη τη μεγαλοπρέπειά του, δεν ντυνόταν όπως ένα αγριολούλουδο! Το οποίο διαθέτει ομορφιά, χρώμα, αγνή και πρωτότυπη εμφάνιση. ΄Αρα, “ο στολισμός, η ωραιότητα, η φυσική και πηγαία, δεν είναι καρπός της μέριμνας, αλλά της Χάριτος του Θεού”.
Ως συμπέρασμα των παραδειγμάτων του ο Κύριος επαναλαμβάνει την προτροπή να μη μεριμνούν οι μαθητές του για το τί θα φάνε, θα πιουν ή θα ντυθούν. Διότι αυτήν τη νοοτροπία έχουν εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό και είναι μικρόψυχοι, δηλαδή ειδωλολάτρες, των οποίων μόνη έγνοια και κόπος στην παρούσα ζωή είναι η απόκτηση υλικών αγαθών και πλούτου, χωρίς να τους απασχολούν τα ουράνια.
Ευάγγελος Π. Λέκκος
