top of page

Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΕΝΔΕΑ (ΑΥΓΟΡΟΥ) ΚΑΙ Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ

Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΕΝΔΕΑ (ΑΥΓΟΡΟΥ) ΚΑΙ Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΕΣ ΜΑΣ ΜΟΝΑΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΗΝΟΔΩΡΑ


Κυριακή πρωί, 12 Φεβρουαρίου. Ο δρόμος που μας κατευθύνει στη Μονή του Αγίου Κενδέα, κοντά στο χωριό Αυγόρου, μοιάζει με καρτ ποστάλ. Δεξιά κι αριστερά χόρτα καταπράσινα, ο ουρανός καταγάλανος κι οι φωτεινές ακτίνες του ήλιου που ζεστά μας ακουμπούσαν, προμήνυμα για την υπέροχη μέρα που θ’ακολουθούσε. Φτάνωντας, λίγο πριν σταματήσουμε, βγαίνοντας την ανηφόρα που οδηγεί προς τη Μονή, διακρίνουμε στα δεξιά μας, τα σκαλάκια που οδηγούν στη σπηλιά όπου ο άγιος έζησε και κοιμήθηκε. Στον χώρο στάθμευσης δεκάδες τα αυτοκίνητα. Η Μονή απλή, όπως αρμόζει. Λίγα λουλούδια στην αυλή και στο εσωτερικό της εκκλησίας εικόνες πολλές γύρω-γύρω. Για την αρχαιότητα της Μονής, της εκκλησίας, του τέμπλους και των εικόνων, όπως γράφει η ηγουμένη Χριστοφόρα στο βιβλίο της «Άγιος Κενδέας ο Θαυματουργός» οι απόψεις διείστανται. Άλλοι μιλούν για 7ο αιώνα, άλλοι για 10 ο .

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, η μοναχή Θεονύμφη, λέει σε όλους μας –Καλημέρα, καλώς ορίσατε! και πρόθυμα δίνει στον κόσμο φυλλάδια, χάρτινες εικονίτσες και βιβλιαράκια για να διαβάσουμε, να δώσουμε ακόμα και σε φίλους ή γνωστούς μας για να ενημερωθούν. Οι πιστοί προσκυνώντας και παίρνοντας αντίδωρο, κατευθύνονται προς την αίθουσα που έχει διαμορφωθεί για να μαζεύονται όλοι εκεί τα πρωινά της Κυριακής. Μας κερνούν καφέ και καθόμαστε, σαν μια μεγάλη οικογένεια, γύρω απο το τραπέζι για να ακούσουμε το κήρυγμα της ηγουμένης Χριστοφόρας. Όλοι παρακολουθούν με προσοχή τις παραινέσεις, τις συμβουλές και τα παραδείγματα της. Κανείς δεν μιλά! Τόσο σοφά τα λόγια της που νόμιζες λες και διάβαζες βιβλίο! Μετά το κήρυγμα, αρχίζουν να σηκώνονται ένας- ένας και να κατευθύνονται προς το μέρος της. Τα μάτια της χαρούμενα, γεμάτα αγάπη για όλους, περιμένουν με προθυμία τον κάθ’ενήληκα, το κάθε παιδί να πλησιάσει. Αγκαλιάζει τα παιδιά, απαντά στις ερωτήσεις τους, τους χαμογελά και γνωρίζει απ’έξω όλα τα ονόματα των πιστών που παρεβρίσκονταν εκεί! Περίμεναν καρτερικά ο ένας μετά τον άλλον να πάρουν την ευχή της, να της μιλήσουν. Η ώρα προχωρούσε, η ηγουμένη ακούραστα υποδεχόταν όποιον την ζητούσε...οικογένειες, νεαρά ζευγάρια,ήθελαν έστω μια συμβουλή της. Την κοιτούσες και έμοιαζε σαν ποταμός αγάπης που δρόσιζε ακατάπαυστα όλα τα παιδιά της. Πρόθυμα δέκτηκε να μιλήσει και σε ‘μας, στην εφημερίδα του χωριού μας και ν’απαντήσει σ’όλες τις ερωτήσεις μας:

Στο βιβλίο που εκδόσατε «Άγιος Κενδέας ο Θαυματουργός» αναφέρεται ότι το 1972 η μονή αρχίζει να ανεγείρεται και να κατοικείται απο μοναχές. Ήσασταν κι εσείς μια απ’αυτές; Από πού κατάγεστε;

Εγώ και η αδελφή μου, η Μηνοδώρα, καταγόμαστε απο την Ξυλοτύμβου. Ήμασταν οι δύο πρώτες αδελφές που ήρθαμε στη Μονή. Είμαστε απο τον πατέρα μου Αχνιώτες -Χριστοφής Βασίλης Βασιλάκης-. Η γιαγιά μας, η μητέρα του πατέρα μου, καταγόταν απο την Ορμήδεια και κατοίκησαν στην Ξυλοτύμβου. Ο πατέρας της μητέρας μου ήταν Ξυλοτυμπιώτης. Η μητέρα της ήταν απο την Πύλα και κατοίκησαν στην Ξυλοτύμβου.

Πού ήσασταν πριν έρθετε εδώ στη Μονή και τι σας έκανε ν’ακολουθήσετε τον μοναχισμό;

Κατ’αρχήν μονάσαμε οι δύο αδελφές μοναχές στην Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας στη Χίο. Η αδελφή μου η Μηνοδώρα ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερη μου. Το 1940, όταν ήταν δεκατριών χρονών, γνωρίστηκε με τις προσφυγούλες που είχαμε στο χωριό μας από τη Χίο. Η μία απ’αυτές καλογέρευε, ήταν υποτακτικιά του Αγίου Ανθίμου και βοήθησε με τις συμβουλές της, την αδελφή Μαρία τότε, έπειτα Μηνοδώρα και πήγε ως μοναχή στη Χίο, στην Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας το 1951. Αργότερα, το 1953, την ακολούθησα κι εγώ. Σίγουρα ένας απο τους λόγους που ασπαστήκαμε τον μοναχισμό ήταν η υποτακτικιά γειτόνισσα μας.

Πως λοιπόν καταλήξατε εδώ στον Άγιο Κενδέα;

Όταν πέθανε ο άγιος Άνθιμος το 60’ και το 1969 αρρώστησαν οι γονείς μας, ήθελαν να μας δουν πριν πεθάνουν. Έτσι ήρθαμε στην πατρίδα μας το 1969 και με όραση κάποιου χωριανού μας, που είδε τον άγιο Κενδέα στον ύπνο του, μας προέτρεψε να’ρθούμε να κατοικήσουμε εδώ στον άγιο Κενδέα.

Πού μονάσατε τα χρόνια που μεσολάβησαν εως το 1972;

Πριν το 72΄είχαμε πάει στον Άγιο Παντελεήμονα του Μιτσερού. Δεν μας επέτρεπαν όμως να χτίσουμε τοιχογύρισμα, λόγω της αρχαιότητας της μονης. Μείναμε εκεί δύο χρόνια και μετά ήρθαμε στον Άγιο Κενδέα.

Ποιές δυσκολίες συναντήσατε εδώ στη μονή όταν πρωτοήλθατε;

Δεν υπήρχε ούτε νερό, ούτε ρεύμα, ούτε κελλιά. Αρχίσαμε απο το μηδέν και με τη βοήθεια του αγίου Κενδέα χτίσαμε δύο πτέρυγες-κελλιά και ακόμα δύο εκκλησάκια. Το ένα επ’ονόματι του Αγίου Ανθίμου και το δεύτερο επ’ονόματι της Παναγίας Βοηθείας της Επιλεγομένης η Πάντων βοήθεια.

Πόσα χρόνια σας πήρε η ανέγερση;

Άρχισε το 1977. Το 1978 τελείωσε η πρώτη πτέρυγα. Η δεύτερη άρχισε το 2000 και τελείωσε το 2002.

Σήμερα πόσες μοναχές είσαστε εδώ;

Σήμερα είμαστε μόνο δύο μοναχές. Εγώ και η Θεονύμφη, η οποία ήρθε εδώ στις 30 Ιανουαρίου του 1982. Είχαμε φέρει στο μοναστήρι και τη μητέρα μου το 1974 μετά την εισβολή. Ο πατέρας μου πέθανε το 1973. Την χειροθετήσαμε μεγαλόσχημη μοναχή και πέθανε το 1981 στις 2 Ιουλίου. Η αδελφή μου πέθανε το 2009, 18 Οκτωβρίου. Η Χριστονύμφη, η οποία ήρθε μετά τη Θεονύμφη, το 1986, καταγόταν απο τον Δαυλό και πέθανε το 1994.

Έρχονται εδώ Ξυλοτυμπιώτες πιστοί;

Σπάνια. Είναι πολύ λίγοι οι τακτικοί.

Ποιός ο λόγος πιστεύεται;

Ίσως ο δρόμος, ίσως οι δουλειές τους. Είναι και πολλές οι εκκλησίες στην Ξυλοτύμβου που τους εξυπηρετούν.

Τώρα υπάρχουν δυσκολίες εδώ στη μονή;

Όχι, οι δυσκολίες μας είναι φυσιολογικές. Δόξα το Θεό, μας φροντίζει ο Άγιος.

Στην εισαγωγή του βιβλίου σας γράφετε πως είδατε πολλές φορές οφθαλμοφανώς τον Άγιο Κενδέα. Μπορείτε να μας περιγράψετε μια απο ‘κείνες τις φορές;

Μιά φορά, ένα απόγευμα, δειλινό, ο ήλιος έδυσε αλλά είχε φως της μέρας ακόμη. Η αδελφή μου, η Μηνοδώρα, καθόταν στο κατώφλι της Εκκλησίας. Εγώ κατέβασα τα καντήλια του τέμπλου της εκκλησίας για να τ’ανάψω. Μόλις τα κατέβασα, βλέπω έναν γέροντα ψηλό, γαλανομάτη, να ακουμπά το μπαστούνι του στη δυτική πόρτα της εκκλησίας και είπε: -Ω καιρό που έχει να’ρτω σε τούτη την εκκλησία! Εγώ φοβήθηκα να μη μου χύσει τα λάδια ο γέρος και τράβηξα τα καντήλια πάνω χωρίς να τ’ανάψω και γύρεψα τον γέρο. Ο γέρος εξαφανίστηκε! Βγήκα στην πόρτα που ήταν η Μηνοδώρα και τη ρώτησα: -Πού πήγε ο γέροντας; -Ποιός γέροντας; μου λέει. –Ο γέρος, λέω, που ήρθε τώρα να προσκυνήσει. Αποκρίνεται η Μηνοδώρα –Μα έχει μιαν ώρα που έκλεισα την πόρτα του μοναστηριού. Γύρισα όλο το μοναστήρι να τον βρω αλλά τίποτα! Τότε κατάλαβα πως ήταν ο Άγιος Κενδέας.

Πείτε μας κάποιο θαύμα που ζήσατε ή σας περιέγραψαν.

Κάποια κυρία, απο την Περιστερώνα της Μόρφου, η Γεωργία, ήρθε στο μοναστήρι και μας διηγήθηκε το θαύμα που έκανε ο άγιος Κενδέας στον άνδρα της. Ο σύζηγος της, ο κύριος Ανδρέας, ήταν μηχανικός. Του πήραν στο γκαράζ του ένα μεγάλο φορτηγό, με σπασμένη την πίσω μεγάλη πόρτα του,για να την κολλήσει με οξυγόνο. Την κόλλησε πρόχειρα και ενώ ακόμα την κολλούσε, τον άρπαξε κάποιος απο τον γιακά και τον έσυρε τρία μέτρα μακριά απο το αυτοκίνητο. Αμέσως η πόρτα εκείνη έπεσε εκεί που έστεκε ο κύριος Ανδρέας κι αν βρισκόταν εκεί θα γινόταν πολτός απο το βάρος της πόρτας. Συγκινιμένος απο το ότι έπαθε, επιστρέφει στο σπίτι και ρωτά τη γυναίκα του – Ρε γυναίκα, ποιός άγιος γιορτάζει σήμερα; -Είναι 6 Οκτωβρίου, απαντά η Γεωργία, γιορτάζει ο άγιος Κενδέας. – Ε σταμάτα τις δουλειές, λέει ο Ανδρέας, να πάμε στη μονή του αγίου. Πού είναι; - Στο Αυγόρου, - Ε πάμε τώρα στο μοναστήρι και της περιγράφει τι του συνέβη. –Θα ήμουν νεκρός! Με κλάματα η Γεωργία ήρθε και μας διηγήθηκε το περιστατικο.

Τι συμβουλεύετε νέους ή νέες που σκέφτονται ν’ακολουθήσουν τον μοναχισμο;

Το μυστήριο του μοναχισμού, είναι ένα απο τα επτά μυστήρια της Ορθοδόξου Πίστεως και το οποίον είναι ελεύθερο μυστήριο, δεν είναι υποχρεωτικό. Απαγορεύετε να πιέσουμε κάποιον ή κάποιαν να γίνει μοναχός ή μοναχή. Πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος, το ίδιο το άτομο να το θελήσει και να το αποφασίσει.

Αντιλαμβάνεστε ότι σήμερα υπάρχει περισσότερος πόνος στον κόσμο συγκριτικά με προηγούμενα χρόνια, απο μαρτυρίες του κόσμου ή απο τον αριθμό των πιστών που έρχονται σε σας να σας μιλήσουν;

Ναι γιατί φύγαμε από τον Θεό. Η πρώτη αιτία που προκαλεί το άγχος στον άνθρωπο, είναι διότι ο άνθρωπος θέλει περισσότερα απ’ότι χρειάζεται. Θέλει μόνο τα καλά, τα αγαθά, τα πλούσια, τις χαρές του κόσμου τούτου και δεν υποτάσσεται στο θέλημα Του Θεού. Θέλει να κάνει το δικό του θέλημα και όχι Του Θεού.

Έρχεται μεγάλος αριθμός επισκεπτών είτε για να προσκυνήσει είτε για να σας δεί, να συζητήσει μαζί σας;

Ναί.

Υπάρχει κάτι που σας προκάλεσε εντύπωση;

Η μεγαλύτερη μου εντύπωση είναι πως μπορεί κάποιος που γνώρισε τον Χριστό,να έχει την δύναμη να εγκαταλείψει έναν τέτοιον Θεό: αγαθόν, Πολυεύσπλαχνο, Παντοδύναμον και να ακολουθήσει τον διάβολο. Με ποιάν δύναμη, μπορεί να ξεχάσει έναν τέτοιον Θεόν που η φύσις και τα πάντα μαρτυρούν και φωνάζουν το Πανάγιον Όνομαν Του. Ο Θεός μας έδωσε τα πάντα και μας υπόσχετε περισσότερα μετά θάνατον. Ο διάβολος μας υπόσχεται μόνον την κόλαση. Γιατί προτιμούμε τον διάβολο;

Θέλετε να δώσετε κάποιο μήνυμα στους πιστούς που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;

Ο κύριος λόγος που υπάρχουν σήμερα τα προβλήματα –πολλά και ποικίλα-, είναι διότι ο άνθρωπος εγκατέλειψε τον Θεό και αγάπησε τα έργα του διαβόλου, τα έργα του σκότους, τη μόδα και τα τοιαύτα. Εάν ο άνθρωπος θέλει να βρεί την ευτυχία σ’αυτό τον κόσμο ας αγαπήσει τον Χριστό με όλη του την ψυχή και τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. Τότε μόνο θα είναι ευτυχισμένος και σαν άτομο και σαν οικογένεια και σαν χώρα.


Συνέντευξη της μητέρας Χριστοφόρας για τη Μονή του Αγίου Κενδέα από κα Χαρά Χαραλάμπους (Θεολόγο)






521 Προβολές0 Σχόλια
bottom of page