24/11/2020
Σε κάθε περίπτωση που ο Ιησούς Χριστός ήθελε να τονίσει τη θεία ιδιότητά Του ως νομοθέτη και ρυθμιστή της ζωής των ανθρώπων, ως κυβερνήτη του κόσμου και προνοητή, χρησιμοποιούσε τη φράση “γι’ αυτό εγώ σας λέω”. Το νόημά της είναι ότι ο Ίδιος ως Θεός συνιστά, εντέλλεται, απαιτεί από τους πιστούς εκείνο που εκάστοτε ορίζει, “για να έχουν ζωή και μάλιστα ζωή περίσσια” (Ιωάν. 10,10), αποφεύγοντας ό,τι τους ζημιώνει.
Και τί συνιστά; Μην αγωνιάτε για τη ζωή σας… Επειδή η εξάρτηση από τα υλικά αγαθά και το χρήμα υποδουλώνει τον άνθρωπο στην πλεονεξία, ο Ιησούς συνιστά να αποκόψουμε τη μέριμνα για τη ζωή μας, με ειδική αναφορά στο τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι θα ενδυθούμε: “Γι’ αυτό σας λέω, μην αγωνιάτε τι θα φάτε, τι θα πιείτε, ούτε για την ψυχή σας τι θα ντυθείτε” (Λουκ. 12,22).
Η έννοια της λέξης “ψυχή” στο πρωτότυπο κείμενο “μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών”, χρησιμοποιείται εδώ κατά την κοινή συνήθεια της εποχής, “όχι επειδή η ψυχή έχει ανάγκη υλικής τροφής… Διότι, παρόλο που δεν χρειάζεται τροφή, εντούτοις δεν θα ήταν δυνατόν να μείνει στο σώμα, αν αυτό δεν τρεφόταν”, ερμηνεύει ο ιερός Χρυσόστομος.
Γιατί όμως ο Ιησούς Χριστός καταδικάζει τη μέριμνα για τη ζωή μας; Προσοχή! Εκείνο που καταδικάζει ο Κύριος δεν είναι η λογική φροντίδα του ανθρώπου, προκειμένου να ποριστεί τα αναγκαία και απαραίτητα για τη ζωή του. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα η εντολή του για εργασία, για συλλογή των περισσευμάτων μετά τον χορτασμό στην έρημο των πέντε χιλιάδων “για να μην πάει τίποτε χαμένο” (Ιω. 6,12), ή το δίδαγμα από την παραβολή των ταλάντων (Ματθ. 25,14-30).
Καταδικάζει όμως τη βασανιστική και αγχώδη μέριμνα για την απόκτηση και κατοχή περιττών πραγμάτων και αγαθών. Την αγωνία για το σήμερα και το αύριο. Τη νοοτροπία ότι όλα εξαρτώνται από εμάς, την εργασία μας, τις ικανότητές μας, την εξυπνάδα μας, την υγεία μας, την περιουσία μας, τους οικείους ή τους φίλους μας, τις κοινωνικές ή πολιτικές γνωριμίες και διασυνδέσεις μας. Αποδοκιμάζει την ολιγοπιστία μας, την έλλειψη εμπιστοσύνης στην Πρόνοια του Θεού, που δεν χαρακτηρίζει μόνο τους φτωχούς αλλά και πολλούς πλούσιους.
Και πάλι ο ιερός Χρυσόστομος δίνει πειστική απάντηση στην απορία μας όταν λέει: Ο Θεός “δεν είπε ότι δεν πρέπει να σπέρνεις, αλλ’ ότι δεν πρέπει να μεριμνάς. Ούτε ότι δεν πρέπει να εργάζεσαι, αλλ’ ότι δεν πρέπει να είσαι μικρόψυχος και να αιχμαλωτίζεσαι από τις φροντίδες”. Μια μέριμνα είναι επιτρεπτή: “Το να φροντίζουμε ό,τι αφορά στο έργο του Κυρίου”, συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος (Α΄ Κορ. 7,32) και στο να επιλέγουμε “την αγαθή μερίδα, που δεν πρόκειται να μας αφαιρεθεί ποτέ” (Λουκ. 10,38-42).
Κι επειδή ακόμη και πιστοί χριστιανοί δυσκολεύονται να ισορροπήσουν μεταξύ της μέριμνας και της εμπιστοσύνης στην Πρόνοια του Θεού, ο Κύριος, για να πείσει τους ακροατές του, επικαλείται ένα επιπλέον επιχείρημα: “Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο;” Στη συνέχεια μάλιστα προσθέτει και άλλα απαντητικά ερωτήματα.
Με δυο λόγια θα συνοψίζαμε το επιχείρημα του Ιησού Χριστού στη φράση: Ο Θεός που δίνει τη ζωή, λαμβάνει πρόνοια και για τα της ζωής.
Μακριά λοιπόν από τους χριστιανούς η βασανιστική και αγχωτική μέριμνα!
Αλλά το θέμα θα χρειαστεί περαιτέρω ανάπτυξη σε επόμενα άρθρα.
Ευάγγελος Π. Λέκκος
