20/12/2020
Κυριακή σήμερα “προ της Χριστού Γεννήσεως” και αξιοποιούμε την ευκαιρία για να δούμε πώς ένας από τους μεγάλους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας προσεγγίζει και ερμηνεύει το Γεγονός της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού και Σωτήρα του κόσμου. Πρόκειται για τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο (328/30-389/90), ο οποίος στην Ομιλία του με θέμα “Εις τα Θεοφάνεια, είτουν Γενέθλια του Σωτήρος” (Μigne, Ελληνική Πατρολογία, 36, 312 εξ.) αναφέρει και τα επόμενα (σε απόδοσή μας στη νεοελληνική):
“Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε...”. Γεννιέται ο Χριστός, ας τον δοξάσετε. Κατεβαίνει ο Χριστός από τους ουρανούς, ας τον υποδεχτείτε. Στη γη είναι ο Χριστός, ας υψωθείτε. Ψάλε στον Κύριο ολόκληρη η γη. Και για να τα εκφράσω και τα δύο με μια φράση: Ας χαρούν οι ουρανοί και ας νιώσει αγαλλίαση η γη, για τον επουράνιο που έγινε επίγειος. Έγινε άνθρωπος ο Χριστός, νιώστε αγαλλίαση από δέος και χαρά. Δέος, εξαιτίας της αμαρτίας. Χαρά, λόγω της ελπίδας. Ο Χριστός γεννήθηκε από την Παρθένο. Γυναίκες, διατηρείστε την παρθενία σας για να γίνετε μητέρες του Χριστού. Ποιός δεν λατρεύει εκείνον που ανέκαθεν υπήρχε; Ποιός δεν δοξολογεί αυτόν που έγινε άνθρωπος πρόσφατα;
Πάλι διαλύεται το σκοτάδι και ξαναεμφανίζεται το Φως. Πάλι τιμωρείται η Αίγυπτος με σκοτάδι, πάλι ο λαός του Ισραήλ φωτίζεται με στήλη πυρός. Ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι της άγνοιας, ας δει το μεγάλο φως της επίγνωσης. Τα παλιά πέρασαν, όλα έχουν γίνει καινούργια (Β΄ Κορ. 5,17). Το γράμμα του νόμου υποχωρεί, το πνεύμα υπερτερεί. Οι σκιές απομακρύνονται, η αλήθεια παίρνει τη θέση τους. Ο τύπος του Μελχισεδέκ πραγματοποιείται. Ο χωρίς μητέρα γίνεται χωρίς πατέρα. Χωρίς μητέρα πρώτα, χωρίς πατέρα τώρα. Οι φυσικοί νόμοι καταργούνται. Ο άνω κόσμος πρέπει να συμπληρωθεί. Ο Χριστός διατάζει, ας μη φέρνουμε αντίρρηση. Όλοι οι λαοί χειροκροτείστε (Ψαλμ. 46,1), διότι γεννήθηκε για μας ένα Παιδί, μας δόθηκε ένας Γιος. Πάνω στους ώμους του η εξουσία θα μείνει και τ’ όνομά του θα είναι αγγελιαφόρος της μεγάλης απόφασης [του Πατέρα, Ησ. 9,5]. Ο Ιωάννης Πρόδρομος ας φωνάζει δυνατά, ετοιμάστε τον δρόμο για τον Κύριο (Ματθ. 3,3).
Κι εγώ θα διακηρύξω τη σημασία της ημέρας. Ο ασώματος παίρνει σώμα. Ο Λόγος ενώνεται με ύλη. Ο αόρατος γίνεται ορατός. Ο ανέγγιχτος μπορεί να ψηλαφηθεί. Ο άχρονος λαμβάνει αρχή. Ο Υιός του Θεού γίνεται υιός του ανθρώπου, ο Ιησούς Χριστός που είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και για πάντα (Εβρ. 13,8). Ας κοροϊδεύουν οι ειδωλολάτρες, ας κουράζονται με τις φλυαρίες τους οι αιρετικοί. Τότε θα πιστέψουν, όταν τον δουν ν’ ανεβαίνει στον ουρανό. Κι αν όχι τότε, σίγουρα όταν τον δουν να έρχεται από τους ουρανούς και να κάθεται στον θρόνο του ως Κριτής…
Αυτή είναι η πανήγυρή μας και τούτο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα: Την επίσκεψη του Θεού στους ανθρώπους, προκειμένου να επιστρέψουμε στον Θεό ή, για να το πούμε πιο απλά, να επανέλθουμε σ’ Αυτόν, ώστε αφού πετάξουμε από πάνω μας τον παλιό εαυτό μας, να ντυθούμε τον καινούργιο (πρβλ. Εφεσ. 4,22.24). Και όπως πεθάναμε στο πρόσωπο του Αδάμ, έτσι να ζήσουμε εν Χριστώ, αφού γεννηθούμε μαζί του και σταυρωθούμε μαζί του και ταφούμε μαζί του, για να αναστηθούμε και μαζί του. Επειδή είναι απαραίτητο να υποστώ την “καλή αλλοίωση”. Και όπως από τα πιο ευχάριστα ήρθαν τα δυσάρεστα, έτσι από τα δυσάρεστα να επανέλθουν τα ευχάριστα. Διότι, όπου η αμαρτία φάνηκε στο αληθινά τρομακτικό της μέγεθος, εκεί η χάρη του Θεού την υπερκάλυψε (Ρωμ. 5,20). Και αν η λήψη του απαγορευμένου καρπού έφερε την καταδίκη, πόσο μάλλον δεν μας έσωσε το ότι ο Χριστός έπαθε για μας!
Επομένως, ας γιορτάζουμε όχι όπως στα πανηγύρια, αλλά με τρόπο ευάρεστο στον Θεό. Όχι με κοσμικό φρόνημα, αλλά με υπερκόσμιο. Όχι τα δικά μας, αλλά του δικού μας, ή μάλλον όπως θέλει ο Κύριός μας. Όχι κατά τις αδυναμίες μας, αλλά κατά τρόπο που αποβλέπει στην πνευματική θεραπεία μας. Όχι για τη δημιουργία, αλλά για την αναδημιουργία μας!
Ευάγγελος Π. Λέκκος
