23/12/2020
Πανανθρώπινο αίτημα είναι η ειρήνη. Όλοι την επιθυμούν από τα βάθη της καρδιάς τους. Ιδιαίτερα στις ταραγμένες μέρες μας, που οι άνθρωποι δοκιμάζονται από την επιδημία του Covid-19 και τις εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο και αλλού, τόσο και πιο απελπισμένη υψώνεται στον ουρανό μυριόστομη κραυγή και απαίτηση: Ειρήνη! Θέλουμε ειρήνη στη γη!
Παρά τη βαθιά όμως αυτή επιθυμία, φαίνεται ότι ο άνθρωπος αγνοεί τη φύση του αγαθού που επικαλείται κι ακολουθεί δρόμους και μεθόδους, οι οποίες δεν τον οδηγούν στην απόκτηση της ειρήνης. Νομίζει πως με την ένταξή του σε διεθνείς Οργανισμούς ή τη σύσταση “συμμαχιών”, εξασφαλίζει την ειρήνη. Πιστεύει ότι με την “ισορροπία του τρόμου” ή το δίκαιο του ισχυροτέρου απομακρύνει τον κίνδυνο για διατάραξη της ειρήνης. Πόσο πλανάται! Τόσοι πόλεμοι (περίπου 200) μετά το τέλος του Β΄ παγκόσμιου, δεν τον δίδαξαν ότι το αγαθό της ειρήνης κάτι άλλο είναι και κάπως διαφορετικά πρέπει να το επιζητεί.
Ειρήνη δεν σημαίνει απλώς απουσία του πολέμου. Περισσότερο είναι πλήρωμα ευτυχίας. Είναι καθετί το αγαθό σε αντίθεση προς καθετί το κακό. “Δεν είναι δυνατόν να χαίρουν οι ασεβείς”, λέει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ενώ “οι πραείς κληρονομήσουσι γην και κατατρυφήσουσιν εν πλήθει ειρήνης”. Ο Κύριος έφερε την αληθινή ειρήνη στον κόσμο. Στη Γέννησή Του άγγελοι αναγγέλλουν την ειρήνη στους ανθρώπους που αγαπάει ο Θεός. Κάθε πιστός βρίσκεται, διά του Ιησού Χριστού, σε ειρήνη με τον Θεό. Η ειρήνη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Είναι η αιώνια ζωή, που υπερβαίνει πάντα νουν. Υπάρχει ακόμη και μέσα στις θλίψεις. Ακτινοβολεί στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.
Στον ανήσυχο και ταραγμένο κόσμο μας ζει και ο σύγχρονος χριστιανός. Γι’ αυτό μοιάζει να έχει κι αυτός κάποια σύγχυση γύρω από το θέμα της ειρήνης. Είναι λοιπόν ανάγκη να μάθει από την ιερή Ιστορία σε τί συνίσταται η αληθινή ειρήνη και η αναζήτησή της:
Η ειρήνη, κατά την Αγία Γραφή, δεν φανερώνει μόνο τη “σύμβαση” που εξασφαλίζει ήσυχη ζωή, ούτε απλώς τον “καιρό της ειρήνης”, σε αντίθεση με τον “καιρό του πολέμου”. Δηλώνει και την ευμάρεια της καθημερινής ύπαρξης, την κατάσταση του ανθρώπου που ζεί σε αρμονία με τη Φύση, με τον εαυτό του, με τους άλλους, με τον Θεό. Σημαίνει ακόμη και το να είναι κανείς καλά στην υγεία του, να νιώθει ασφαλής, να ζει μες στην ατμόσφαιρα της ομόνοιας, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της “καλής γειτονίας”. Ειρήνη, με δυο λόγια, είναι το σύνολο των αγαθών που μπορεί να επιθυμεί ο άνθρωπος: Να έχει γόνιμη γη ή εξασφαλισμένη εργασία, να τρώει ώσπου να χορταίνει, να ζει με ασφάλεια, να κοιμάται χωρίς φόβο, να αποκτάει απογόνους… Κι όλα αυτά, σε τελευταία ανάλυση, επειδή ο Θεός είναι μαζί του.
Το θείο αυτό δώρο της ειρήνης μπορεί να το πετύχει ο άνθρωπος με την προσευχή, αλλά και τη δραστηριότητα της δικαιοσύνης, γιατί οφείλει, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να συνεργαστεί για την αποκατάσταση της ειρήνης πάνω στη γη, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο εξαιτίας της παντοτινής παρουσίας της αμαρτίας. Έχοντας ωστόσο σταθερή την ελπίδα και τον οραματισμό στην ουράνια Ιερουσαλήμ, ο χριστιανός ιδιαίτερα φιλοδοξεί να πραγματοποιήσει το “μακάριοι οι ειρηνοποιοί”. Προσπαθεί λοιπόν με όλες τις δυνάμεις του να φέρει στο άμεσο περιβάλλον του την ομόνοια και τη γαλήνη.
Ο αγώνας για την επικράτηση της ειρήνης πρέπει να προσδιορίζεται από τρεις αρχές:
Πρώτη, η παγκόσμια ειρήνη θα γίνει πραγματικότητα μόνον όταν η ανθρωπότητα αναγνωρίσει ότι ο Χριστός είναι ο κύριος του κόσμου.
Δεύτερη, η Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού και ταμείο του Αγίου Πνεύματος που βρίσκεται υπεράνω φυλετικών διακρίσεων, τάξεων και φύλων, αποτελεί πάνω στη γη τον τόπο, το σημείο και την πηγή της ειρήνης μεταξύ των λαών.
Τρίτη, μόνον η δικαιοσύνη μεταξύ των ανθρώπων είναι το θεμέλιο της ειρήνης, γιατί αυτή καταργεί την αμαρτία, που είναι η πηγή κάθε διαίρεσης και σύγκρουσης.
Όσο επομένως θα απουσιάζουν από τη ζωή μας οι παραπάνω τρεις αρχές-προϋποθέσεις, κάθε προσπάθεια, κάθε πορεία, κάθε διαμαρτυρία, κάθε συνέδριο, κάθε κίνημα, κάθε διακήρυξη για την ειρήνη, θα αποδεικνύεται λόγος κενός. Στην πλημμυρίδα των λόγων του κόσμου τούτου, ο Χριστός και η Εκκλησία Του έχουν να προσφέρουν τον δικό τους “αντίλογο” για την ειρήνη.
Ποιός θα τον ακούσει;
Ευάγγελος Π. Λέκκος
