04/11/2020
Χθες Τρίτη η Εκκλησία μας τίμησε την Ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου, ενώ και στις 17 Οκτωβρίου οι ναοί του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα και τη Δρομολαξιά ύμνησαν το γεγονός της Ανακομιδής των Λειψάνων του από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη. Το γεγονός έλαβε χώραν επί των ημερών του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντα ΣΤ΄ του Σοφού (886-912) και συγκεκριμένα το έτος 890. Με ευλάβεια και παρουσία πλήθους πιστών ο αυτοκράτορας τα τοποθέτησε στον ιερό ναό που είχε ανεγείρει προς τιμήν του Αγίου.
Η συγκέντρωση τιμίων Λειψάνων στην Κωνσταντινούπολη είχε αρχίσει με εντολή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, από τον ορισθέντα αρμόδιο και υπεύθυνο για το έργο αυτό, τον μετέπειτα άγιο Αρτέμιο. Λόγοι ανακομιδής Λειψάνων ήταν αφενός η ευλάβεια προς αυτά και αφετέρου η μέριμνα να τα διαφυλάξουν από τη φθορά ή και την αρπαγή (όπως συνέβη αργότερα σε μεγάλο βαθμό από τους Σταυροφόρους και παπικούς ιερωμένους).
Η λέξη Λείψανο παράγεται από το ρήμα “λείπω”, που εδώ σημαίνει εγκαταλείπω, αφήνω τμήματα ή απομεινάρια κυρίως από το νεκρό σώμα, αλλά και από αντικείμενα που συνδέονταν με τον Άγιο ή τον Μάρτυρα (όπως ενδύματα, αλυσίδες με τις οποίες ήταν δέσμιος στη φυλακή κ.ά.). Στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάποιοι Άγιοι αξιώθηκαν από τον Θεό να παραμείνουν τα σώματά τους ολόκληρα και άφθαρτα (άλιωτα), όπως των Σπυρίδωνος, Γερασίμου, Διονυσίου, Ιωάννου του Ρώσου, Γεωργίου του Νεαπολίτου κ.ά.
Στα τίμια Λείψανα των Αγίων και στις ιερές Εικόνες οι πιστοί αποδίδουν τιμή και προσκύνηση, όχι λατρεία. Αυτό γινόταν από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, τότε που οι χριστιανοί με χίλιες προφυλάξεις και με κίνδυνο της ζωής τους, συγκέντρωναν τα Λείψανα των Μαρτύρων και με σεβασμό τα ενταφίαζαν στις Κατακόμβες, ή τα τοποθετούσαν σε ειδικές λάρνακες, που τις έλεγαν “μαρτύρια”.
Με την παύση των διωγμών, πάνω σ’ αυτά τα “μαρτύρια” τελούσαν το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, ενώ όταν άρχισαν να χτίζουν τους πρώτους ναούς, τοποθετούσαν τίμια Λείψανα κάτω από την Αγία Τράπεζα. Δεν εγκαινιάζεται ορθόδοξος ναός χωρίς να τοποθετηθούν εκεί Λείψανα. Αυτή η ευλαβική συνήθεια εξηγεί γιατί επικράτησε η Παράδοση να τεμαχίζονται τα Λείψανα και να προσφέρονται ως ευλογία σε ναούς, μοναστήρια κ.λπ. Αντίθετα, δεν επιτρέπεται ο τεμαχισμός των σωμάτων εκείνων των Αγίων που δέχτηκαν από τον Θεό το χάρισμα της αφθαρσίας τους. Γι’ αυτό και εξακολουθούν να διατηρούνται ολόκληρα και αλώβητα.
Οι χριστιανοί που έχουν πίστη και προσεύχονται με ταπείνωση και διάκριση, δεν είναι λίγες οι φορές που αξιώνονται να δουν ή να βιώσουν θαυμαστά γεγονότα, τα οποία οφείλονται σε θαυματουργές ιερές εικόνες ή Αγίους και Μάρτυρες.
Ας τιμούμε λοιπόν με ευλάβεια τα τίμια Λείψανα των Αγίων της Πίστεώς μας και ας επικαλούμαστε τις πρεσβείες τους προς τον Κύριο και Θεό μας!
Ευάγγελος Π. Λέκκος
