Ονομάζομαι Μαρία Παναγιώτα Ζέγιαννη και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια βιώματα μου που εγώ τα ονομάζω θαύματα του Αγίου Λαζάρου. Ο μπαμπάς μου πάσχει από χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια η κατάσταση της υγείας είχε διαρκής επιδείνωση με αποκορύφωμα τον Ιανουάριο όταν ο πατέρας μου έπρεπε να μεταφερθεί επειγόντως απο την Κώ στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Η μεταφορά του διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο καθώς η ζωή του κρέμοταν απο μια κλωστή και οι γιατροί δεν εδινάν πολλές ελπίδες. Με την βοήθεια του Θεού και των Αγίων μας κατάφερε να μεταφερθεί σώος στο Ωνάσειο όπου ξεκίνησαν όλες οι εξετάσεις προκειμένου να μπορέσει να μπεί σε λίστα μεταμόσχευσης καρδιάς. Οι γιατροί μας ανακοίνωσαν πως βρέθηκε ένα εύρημα στους πνεύμονες το οποίο αν και λόγω της κατάστασης του μπάμπα δεν μπορούσαν άμεσα να κάνουν βιοψία ήταν όμως σχεδόν όλη η ομάδα γιατρών σίγουροι ότι πρόκειται για καρκίνο. Με τα νέα αυτά δεδομένα έπρεπε να περιμένουμε και να ελπίζουμε σε ένα θαύμα. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των γιατρών δεν είχε απομείνει τίποτα άλλο να κάνουμε από το να περιμένουμε να γίνει η εξέταση προκειμένου να επιβεβαιωθεί και τυπικά η εκτίμηση τους η οποία θα σήμαινε και το τέλος της ζωής του πατέρα μου αφού τα χέρια των γιατρών θα ήταν δεμένα. Οι μέρες περνούσαν δύσκολα και βασανιστικά μέχρι που ήρθα σε επαφή με έναν άνθρωπο θα μου επιτρέψετε να πώ αγγελιοφόρο κατά την ταπεινή μου γνώμη του Αγίου Λάζαρου. Ο κύριος Γιάννης λοιπόν θέλησε να μου δώσει τα θαυματουργά πετρώματα του Αγίου και προκειμένου η διαδρομή να διαμοιραστεί μου πρότεινε να βρεθουμέ στον Πύργο Αθηνών. Μετέπειτα, ενημέρωσα την μαμά μου για τον τόπο συνάντησης και η μαμά μου πάγωσε όταν την ρώτησα για ποιόν λόγο μου εξήγησε ότι ακριβώς απεναντι από το σημείο συνάντησης βρίσκεται το Ιπποκράτειο νοσοκομείο όπου ο πατέρας μου πριν από 20 χρόνια μεταφέρθηκε και διαγνώστηκε με οξεία μυοκαρδείτιδα και τους γιατρούς να εκτιμούν οτί θα καταλήξει μέσα σε λίγες ώρες όμως ο Άγιος Ραφαήλ του παρουσιάστηκε και εξέπληξε τους γιατρούς οι οποίοι έμειναν να αναρωτιούνται τι ακριβώς είχε γίνει. Μείναμε έκπληκτοί πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό δεν μπορεί να είναι μια απλή σύμπτωση. Πράγματι, δεν ήταν σύμπτωση σταυρώσαμε τον μπαμπά με τα θαυματουργά λείψανα του Αγίου και μετά από λίγο καιρό με πήρε τηλέφωνο ο πεθερός μου ο οποίος είχε πάει στο μοναστήρι του Αγίου Λαζάρου για να ανάψει μια λαμπάδα για τον μπαμπά μου και καθώς προσευχόταν τα καντήλια άρχισαν να τρέμουν, τα παράθυρα του μοναστηριού ήταν κλειστά και ο ίδιος βιντεοσκόπησε την θαυματουργή στιγμή. Μόλις τρείς μέρες μετά από αυτό το τηλεφώνημα η υγεία του πατέρα μου ήταν κάπως πιο σταθερή και του επέτρεπε να κάνει την βιοψία όπου το εύρημα είχε εξαφανιστεί! Ο μπαμπάς μου βρισκέται πλέον εκτός κινδύνου χειρουργήθηκε και έχει τεχνητή καρδιά και ελπίζουμε συντόμα με την βοήθεια των Αγίων να δεχτεί μόσχευμα που θα του αλλάξει για πάντα την ζωή. Τόσο ο ίδιος όσο και οι συγγενείς του νιώθουμε ευγνώμων για την βοήθεια του Αγίου Λαζάρου που έκανε αυτό που μοιάζει σε εμάς τους ανθρώπους αδύνατο δυνατό.
