10/01/2021
Συνήθως όταν εορτάζονται σημαντικές επέτειοι ιστορικών γεγονότων γίνεται διαγκωνισμός μεταξύ αρμοδίων και μη, για το ποιος θα πει τα πιο εντυπωσιακά λόγια, προκειμένου να εξυμνήσει όχι μόνο τους πρωταγωνιστές των γεγονότων, αλλά και… τον εαυτό του. Προκειμένου δε για το 1821, κατά κανόνα, εκτός εξαιρέσεων, δεν απευθύνονται στο λαό με σκοπό να επισημάνουν και να αναδείξουν εκείνα τα θεμελιώδη στοιχεία που έκαναν δυνατή την Εξέγερση και την τελική νίκη, αλλά ενδόμυχα στοχεύουν στο να κολακέψουν τις αδυναμίες των σημερινών ακροατών τους.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό πρέπει άλλα πρόσωπα και γεγονότα να αγνοηθούν, άλλα να συκοφαντηθούν, άλλα να διαστρεβλωθούν, ενώ παράλληλα να προβληθούν και να υποστηριχθούν, με διάφορες μεθόδους, ερμηνείες επηρεασμένες από ιδεοληψίες και κοσμοθεωρίες με τις οποίες δεν είχαν καμιά σχέση οι πρωταγωνιστές του 1821.
Τί ήταν εκείνο που ξεσήκωσε τους Έλληνες και αποτόλμησαν έναν άνισο Αγώνα εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας; Ήταν η πίστη στον Χριστό, η αγάπη προς την πατρίδα, η κοινή γλώσσα, η ένδοξη ιστορική κληρονομιά, ο μεγάλος πολιτισμός τους. Αυτή η συλλογική μνήμη ένωσε τις καρδιές τους, όπλισε τα χέρια τους και ρίχτηκαν στον Αγώνα, “για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία”.
Αυτή η μεγάλη και αδιαφιλονίκητη αλήθεια προβάλλει ανάγλυφα από τις πρώτες κιόλας γραμμές των Συνταγμάτων που ψηφίστηκαν στις Εθνοσυνελεύσεις των Αγωνιστών και καθόριζαν το προσωρινό πολίτευμα της επαναστατημένης Ελλάδος: “Όσοι αυτόχθονες της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουν εις Χριστόν εισιν Έλληνες”, διακήρυξαν από την πρώτη στιγμή.
Ο κίνδυνος να συνεχιστεί η παραχάραξη της Ιστορίας, να αγνοηθεί η θυσιαστική αυταπάρνηση των Αγωνιστών του ’21 και συνολικά το Γεγονός της Εξέγερσης κατά αλλόθρησκου κατακτητή λαού, δεν βρίσκεται προ των πυλών αλλά, δυστυχώς, εντός. Με ιδιαίτερη μάλιστα στόχευση την αμφισβήτηση της προσφοράς της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των λειτουργών της (επισκόπων, ιερέων, μοναχών).
“Όσο η Εκκλησία επιβιώνει, το Έθνος δεν πεθαίνει”. Εκείνοι που προσπαθούν να αποδομήσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή έχουν απομακρυνθεί από τους κόλπους της, φαίνεται να αγνοούν τη διαπίστωση-διακήρυξη του μεγάλου Άγγλου ιστορικού βυζαντινολόγου σερ Στήβεν Ράνσιμαν: “Η Εκκλησία κατόρθωσε να επιβιώσει στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Κι όσο η Εκκλησία επεβίωνε, το Έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει”. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν και αυτό που παραδέχεται ο μεγάλος μας ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος: “Το Έθνος του 1821 ήτο το ίδιον και απαράλλακτον το Έθνος του 1453”, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες του κατακτητή να εξισλαμίσει ή να εξοντώσει με ποικίλους τρόπους τους Έλληνες χριστιανούς.
Στη διάσωση του Γένους πρωτοστάτησε η Εκκλησία, με επικεφαλής το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Αυτή διαφύλαξε την ορθόδοξη πίστη, την ελληνική γλώσσα, την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα. Χάρη στην ευφυϊα των εκκλησιαστικών ανδρών εξασφαλίστηκαν από τον κατακτητή εκείνα τα προνόμια, τα οποία τους επέτρεψαν, εν μέσω πολλών κινδύνων και θυσιών, να προφυλάξουν το λαό από τις βαριές συνέπειες της σκλαβιάς. Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι μεγάλοι Διδάσκαλοι του Γένους, οι στυλοβάτες της ελληνικής παιδείας, ήταν είτε μορφωμένοι κληρικοί, είτε άνθρωποι της Εκκλησίας;
Μια μεγάλη αλήθεια είναι και αυτό που επισημαίνουν ειδικοί επιστήμονες, όπως ο ιστορικός καθηγητής Εμ. Πρωτοψάλτης και ο δογματολόγος καθηγητής Χρ. Ανδρούτσος. Ο πρώτος έγραψε: Η Ορθόδοξη Εκκλησία απέβη “ένας εκ των κυριοτέρων παραγόντων της πολιτικής αποκαταστάσεως του υποδουλωθέντος Έθνους μας”, και ο δεύτερος: “Η αποδοχή της Ορθοδοξίας είναι συγχρόνως και εθνοποίησις (ελληνοποίησις), και όποιος αλλάζει θρησκεία, αλλάζει και εθνικότητα”. Αυτή η αλήθεια περιέχεται και στα ψηφίσματα των Εθνοσυνελεύσεων των Αγωνιστών του 1821: “Όσοι αυτόχθονες της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουν εις Χριστόν εισιν ΄Ελληνες”.
Έχοντας τούτο υπόψη τους όσοι -δικοί μας και ξένοι- επιβουλεύονται τη χριστιανική Ελλάδα, επιδιώκουν να απομακρύνουν τον λαό από την Εκκλησία του, με ποικίλους τρόπους: Με τον εξισλαμισμό ή εκλατινισμό του, με τις αιρετικές προπαγάνδες, με συκοφάντηση της προσφοράς του κλήρου και των μοναστηριών, με αποσύνδεση της Παιδείας από καθετί το εκκλησιαστικό, με την απόπειρα να επιβληθεί “χωρισμός” Πολιτείας – Εκκλησίας, με τη στέρηση των Μοναστηριών απ’ όση ακίνητη περιουσία απέμεινε σ’ αυτά, έπειτα από επανειλημμένες παραχωρήσεις, απαλλοτριώσεις, δωρεές κ.λπ. Η ευθύνη όλων εκείνων που επιδιώκουν να στερήσουν τη σύνδεση του λαού με τη Μητέρα Εκκλησία του είναι τεράστια. Και αν επιτραπεί να συμβεί αυτό, τότε οι προβλέψεις είναι εξαιρετικά δυσοίωνες…
Στη σπουδαία επέτειο των 200 χρόνων της Ελληνικής Εθνεγερσίας θα μας δοθεί ευκαιρία να επανέλθουμε.
Ευάγγελος Π. Λέκκος
Comments