24/01/2021
Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής αναφέρεται στη θεραπεία ενός τυφλού ζητιάνου της Ιεριχώ που καθόταν δίπλα σ’ ένα δρόμο της πόλης και ζητιάνευε. Όπως σε κάθε εποχή, κατά συνήθεια, άνθρωποι ανήμποροι ή αναγκεμένοι κάθονται σε επίκαιρα σημεία, επαιτώντας βοήθεια. “Ας μη τους προσπερνάμε, αφού και ο Χριστός έριξε βλέμμα συμπάθειας στον ζητιάνο της Ιεριχώ”, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι ανάμεσά τους είναι και πολλοί “επαγγελματίες” ζητιάνοι. Η διπλή ιδιότητά του (τυφλός και φτωχός) συμβολίζει άριστα την τότε ανθρωπότητα, που ήταν τυφλή πνευματικά και φτωχή ηθικά, γι’ αυτό και ήρθε ο Χριστός για να τη σώσει.
Ο τυφλός, ακούγοντας τον θόρυβο από τον βηματισμό και τις συνομιλίες των οδοιπόρων, που ήταν “όχλος πολύς”, ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Τον πληροφόρησαν ότι περνάει από εκεί Ιησούς ο Ναζωραίος. Ο τυφλός όμως δείχνει ότι δεν αγνοεί τα περί του ερχόμενου Μεσσία. Διότι ενώ του είπαν για τον Ιησού τον Ναζωραίο, αυτός φώναξε: Ιησού, Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με. Σχολιάζουν οι ερμηνευτές: “Ο τυφλός, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο αναμενόμενος Χριστός, είναι φυσικό να μην αγνοούσε τούτο” (Θεοφύλακτος), “επειδή βέβαια τόσα είχαν γραφτεί στον Νόμο και είχαν ειπωθεί γι’ αυτόν από τους αγίους προφήτες κι ότι θα καταγόταν από τη γενιά του Δαβίδ” (Κύριλλος Αλεξανδρείας). Το γεγονός δε ότι του είπε ελέησόν με, “αποδεικνύει ότι είχε γι’ αυτόν κάποια ιερή έννοια και δεν τον θεωρούσε απλά άνθρωπο” (Θεοφύλακτος).
Οι προπορευόμενοι, νομίζοντας ότι ήταν αυθάδεια εκ μέρους του τυφλού ζητιάνου να ζητάει ελεημοσύνη από ένα τόσο υψηλό πρόσωπο, προσπάθησαν να τον κάνουν να σωπάσει, “για να μην ενοχλεί τον Διδάσκαλο”. Εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο πολύ. Κι εδώ πρέπει να θαυμάζουμε περισσότερο. Διότι, αν και πολλοί μάλωναν τον ζητιάνο, αυτός όχι μόνο δεν σώπασε, αλλά φώναζε πιο δυνατά, επειδή τον παρακινούσε η βαθιά πίστη που είχε μέσα του.
Κι αυτό έκανε τον Ιησού να σταθεί, διακόπτοντας την πορεία του και να ζητήσει να τον φέρουν κοντά του. “Έτσι, με απλό και φυσικό τρόπο, τιμήθηκε ο τυφλός από τον Χριστό. Διότι προσκλήθηκε από αυτόν και διατάχθηκε να έρθει κοντά του, προκειμένου αυτός που προηγουμένως τον άγγιξε με την πίστη, να τον πλησιάσει και με το σώμα”, ερμηνεύει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Και αφού συνέβη αυτό, τον ρώτησε: Τί θέλεις να σου κάνω;
Καλά, δεν γνώριζε ο Χριστός τί του ζητούσε ο τυφλός; Γιατί τον ρώτησε; “Όχι ότι αγνοούσε, αλλά για να μη νομίσουν οι παρόντες, ότι ενώ άλλα ζητούσε εκείνος, άλλα του δίνει Αυτός, και μήπως ενώ εκείνος ζητάει χρήματα, αυτός ως φιλάνθρωπος θεραπεύει την τύφλωση” (άγιος Θεοφύλακτος). Με την ερώτησή του ο Κύριος ξεκαθαρίζει στα πλήθη ότι δεν πρόκειται για συνηθισμένο ζητιάνο, αλλά για άνθρωπο με πίστη, εξαιτίας της οποίας ζητούσε να θεραπευτεί. Τί σημαίνει αυτό για μας; Ότι, αν και ο Χριστός γνωρίζει τις ανάγκες μας, θέλει να του τις αναφέρουμε στις προσευχές μας, ώστε όταν θεραπευτούν να Τον ευγνωμονούμε.
Στην ερώτηση ο τυφλός απαντά: Κύριε, θέλω να αποκτήσω το φως μου. Αυτή ήταν η μεγάλη του ανάγκη. Αν έβλεπε, θα αντιμετώπιζε και το πρόβλημα της φτώχειας, εργαζόμενος. Γι’ αυτό και δεν ζήτησε ελεημοσύνη χρηματική. Η πεποίθησή του στηριζόταν στα όσα είχε ακούσει για τα θαύματα του Ιησού. Και δικαιώθηκε.
Η ομολογία και παραδοχή του τυφλού ότι ο Ιησούς είναι ο απόγονος του Δαβίδ, ο αναμενόμενος Μεσσίας, τον αξίωσε να αναβλέψει και μάλιστα να ακούσει την επιδοκιμασία-έπαινο του Κυρίου: Η πίστη σου σε έσωσε. Εδώ ας προσέξουμε την εξουσία του Ιησού: Ανάβλεψον, είπε. Και η εντολή του έγινε φως στον τυφλό, προερχόμενη από το αληθινό φως.
Ακολούθησε η δοξολογία του Θεού. Όχι μόνον εκ μέρους του πρώην τυφλού, αλλά και όσων ήταν παρόντες και είδαν το μεγάλο θαύμα. Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις κατά τις οποίες έδινε εντολή να μην πουν σε κανέναν για τη θεραπεία τους, εδώ επιτρέπει στον τυφλό να εκδηλώσει δημόσια την ευγνωμοσύνη του, και στο πλήθος να εκφράσει ζωηρά τον θαυμασμό και τη χαρά του, διότι ο χρόνος των επιφυλάξεων παρήλθε ήδη και μετά από λίγο ο Χριστός θα αντιμετωπίσει το Πάθος Του.
Ευάγγελος Π. Λέκκος
θεολόγος, νομικός
Comentarios