Η αρετή της ελεημοσύνης, Ομιλία Πρωτοπρεσβύτερου Πατέρα Πέτρου.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης μας δίνει έναν ορισμό της ελεημοσύνης• «επίτασις της αγάπης το έλεος». Η ελεημοσύνη είναι δυνάμωμα της αγάπης. Όπως η θηριωδία και η σκληρότητα φυτρώνει από το μίσος, έτσι από την αγάπη βλασταίνει η ελεημοσύνη. Είναι η αγαπητική διάθεση για όλους τους ανθρώπους, ακόμη και για κείνους που μας είναι άγνωστοι. Ο Θεός τις αφορμές όλων των αγαθών τις έχει βάλει μέσα στη φύση του ανθρώπου. Μέσα μας ευρίσκονται τα πάντα. «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν», λέγει ο Χριστός (Λουκ. 17, 21). Παρακινούμαστε, λοιπόν, να κάνουμε ελεημοσύνη από τη φύση μας. Είμαστε «αυτοκίνητοι» προς το αγαθό. Ελεημοσύνη είναι η συμπάθεια προς τις ψυχικές και σωματικές αφορμές του πλησίον. Για την τήρηση των άλλων εντολών ο Κύριος βάζει σαν έπαθλο τη βασιλεία των Ουρανών, ενώ για κείνους, που θα φανούν στους άλλους ελεήμονες και οικτίρμονες, έβαλε πολύ μεγαλύτερο έπαθλο: «καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστὸς ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηροὺς» (6, 35). Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν για τους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ, ο απόστολος Παύλος τα ονομάζει χάρη, «ὅταν δὲ παραγένωμαι, οὕς ἐὰν δοκιμάσητε, δι’ ἐπιστολῶν τούτους πέμψω ἀπενεγκεῖν τὴν χάριν ὑμῶν εἰς Ἱερουσαλὴμ» (Α' Κορ. 16, 3). Όπως είναι έργο της χάρης του Θεού η ανάσταση των νεκρών, ή η απελευθέρωση των δαιμονισμένων, το ίδιο είναι και η διόρθωση της φτώχειας των αδελφών, ή η συνδρομή αυτών που έχουν κάποια ανάγκη.